بازی صد و نهم
هُپ:
این بازی برای کسانی که شمارش را یاد گرفته و مضربها را تا اندازهای بلدند مناسب است. در این بازی افراد شروع به شمردن میکنند. سادهترین شکل این بازی آن است که وقتی به اعداد زوج یا فرد رسیدند به جای عدد،«هپ» بگویند و نفر بعدی هم عدد بعدی را بر زبان بیاورد. افراد در این بازی نباید برای گفتن عدد یا هُپ مکث کنند. مکث به منزلهٔ باخت است. در شکلهای سختتر این بازی باید مضربی از یک عدد مشخص شده و افراد با رسیدن به آن «هپ» بگویند؛ مثلاً مضرب سه این گونه است. یک،دو،هپ، چهار،پنج،هپ،هفت،هشت،هپ. تعداد افراد حاضر در بازی نباید مضرب همان عددی باشد که انتخاب شده؛ زیرا در این صورت همهٔ هپها به افراد مشخصی میافتد؛ مثلاً اگر تعداد افراد چهار نفر باشد و مضرب چهارم انتخاب شود، هپ گفتن تنها به یک نفر میافتد. تمرکز داشتن در سرعت، هماهنگی میان شنوایی و گفتار، دو ثمرهٔ این بازی است.