بازی هشتاد و هفتم

بازی هشتاد و هفتم
اسم فامیل:
حداقل شرکت کنندگان در این بازی دو نفر است؛ اما اگر این بازی چند نفره انجام بگیرد هیجان بیشتری دارد. در این بازی هر کدام از بازیکنان یک قلم و یک ورق دارد. هر کسی در برگهٔ خود چند ستون می‌کشد. در بالای هر ستون یکی از این عنوان‌ها نوشته می‌شود: اسم، فامیل، غذا، میوه، شهر، کشور، رنگ و... . این عنوان‌ها به سلیقهٔ افراد می‌تواند کم و زیاد شود؛ مثلاً می‌شود به جای نام، دو عنوان نام دختر و نام پسر بیاید. پس از نوشتن عنوان‌ها، بازی آغاز می‌شود. یکی از افراد به قید قرعه، حرفی از حروف الفبا را مشخص می‌کند. به محض اینکه نام آن حرف از زبان او خارج شد، همه شروع به نوشتن می‌کنند. هر کسی برای خودش؛ به گونه‌ای که دیگری نبیند می‌نویسد. باید برای هر کدام از عنوان‌ها نامی را پیدا کنند که با همان حرف آغاز شده است؛ مثلاً اگر حرف انتخابی "میم"بود، در ستون‌های مربوطه‌ای که ما نام آنها را در اینجا به ترتیب نوشتیم باید بنویسد: محمد، میلادی، ماش پلو، موز، مشهد، مراکش، مشکی. اولین کسی که تمام ستون‌ها را پر کرد، با گفتن کلمهٔ« تمام» به بقیه اعلام می‌کند. از همین لحظه دیگر کسی نمی‌تواند حتی یک کلمهٔ دیگر بنویسد. حالا باید امتیاز دهی را آغاز کنیم. شیوهٔ امتیاز دهی به هر ستون این گونه است: همهٔ بازیکنان به ترتیب اسم‌هایی نوشته شده در ستون اول را می‌خوانند. اگر همهٔ اسم‌های نوشته شده در یک ستون، متفاوت بود، هر بازیکن ده امتیاز می‌گیرد؛ اما اگر کسی میان دو یا سه نفر مشترک بود، به آنها پنج امتیاز تعلق می‌گیرد؛ اگر هم کسی چیزی در یک ستون ننوشته باشد، هیچ امتیازی نمی‌گیرد. امتیاز هر ستون را که به همین شیوه حساب کردند، باید مجموع امتیازها را محاسبه کنند. پس از این هم به سراغ مرحلهٔ دوم می‌روند که برندهٔ مرحلهٔ قبل، باید یک حرف را برای بازی انتخاب کند. بالا رفتن سرعت عمل در یادآوری آنچه در حافظه موجود است، از نتایج اصلی و آشنایی با نام‌ها هم از فواید دیگر این بازی است.